Jeżeli po wystawieniu faktury podwyższono cenę lub okazało się, że zaniżono podstawę opodatkowania, podatnik powinien wystawić fakturę korygującą in plus i ująć ją w rozliczeniu podatku VAT.
Jak stanowi art. 106j ust. 1 pkt 5 ustawy o VAT, w przypadku gdy po wystawieniu faktury pierwotnej podwyższono cenę lub stwierdzono pomyłkę w cenie, stawce, kwocie podatku lub w jakiejkolwiek innej pozycji faktury podatnik wystawia fakturę korygującą. Zarówno podwyższenie ceny po wystawieniu faktury pierwotnej, jak i podanie zbyt niskiej ceny, stawki itp. rodzi u podatnika obowiązek skorygowania (podwyższenia) podstawy opodatkowania i kwoty podatku należnego, a zatem wystawienia faktury korygującej in plus. Przy czym, ani w ustawie o VAT, ani też w przepisach wykonawczych wydanych na jej podstawie nie wskazano, w jaki sposób podatnik powinien ująć przedmiotowe korekty w rozliczeniu.
Zarówno w orzecznictwie sądów administracyjnych, jak i w interpretacjach organów podatkowych przyjmuje się, że o dacie uwzględnienia faktury korygującej in plus przez sprzedawcę w deklaracji decyduje moment powstania przyczyny wystawienia takiej korekty. A zatem, jeżeli przyczyna taka istniała już w momencie wystawiania faktury pierwotnej, podatnik powinien wykazać korektę in plus w deklaracji za okres, w którym ta pierwsza faktura została ujęta. Dotyczy to z pewnością sytuacji, w których sprzedawca podaje błędne (tj. zbyt niskie) kwoty na fakturze dokumentującej daną transakcję.
Natomiast, jeśli przyczyna wystawienia faktury korygującej in plus powstała później, podatnik powinien ująć taką korektę w rozliczeniu za okres, w którym przyczyna ta wystąpiła. Przy czym zdaniem sądów administracyjnych, jak i organów podatkowych wniosek ten jest aktualny zarówno w przypadku gdy taka przyczyna wystąpiła po wystawieniu faktury pierwotnej niezależnie od woli stron (np. wskutek zmiany cen urzędowych) bądź też z woli stron (np. w związku z zawarciem przez strony późniejszego porozumienia o zmianie ceny).
Powyższe znajduje potwierdzenie m.in. w wyroku NSA z 13.05.2011 r. sygn. akt I FSK 774/10: „Podsumowując, gdy przyczyna korekty istniała już w momencie wystawienia faktury pierwotnej, korekta ma na celu wykazanie prawidłowej wielkości podatku należnego z tytułu danego zdarzenia, który w rozliczeniu za okres powstania zobowiązania podatkowego został podany w nieprawidłowej (zaniżonej) wysokości. W takiej sytuacji, z uwagi na błędne obliczenie podstawy opodatkowania, dokonana w okresie późniejszym korekta faktury powinna być uwzględniona w ramach korekty wielkości podatku należnego za ten okres obliczeniowy, w którym powstał obowiązek podatkowy. Ma ona bowiem na celu określenie prawidłowej wielkości podatku należnego w okresie, za który składana jest deklaracja, gdyż w pierwotnej deklaracji podatek ten został wykazany w wadliwej (zaniżonej) wysokości.
W przypadku drugim, tj. gdy podatek należny został obliczony w prawidłowej wysokości, a zdarzenie będące przyczyną korekty, które powoduje zwiększenie podstawy opodatkowania i działa na przyszłość, powstało w terminie późniejszym, po upływie danego okresu obliczeniowego, korekta powinna być uwzględniona w rozliczeniu za miesiąc, w którym zdarzenie to wystąpiło. Wówczas to bowiem dopiero na skutek tego zdarzenia, doszło do zwiększenia wielkości prawidłowo wcześniej wykazanego zobowiązania podatkowego z tytułu wykonanej dostawy (usługi)”.
Podobnie stanowisko zajmują również organy podatkowe, m.in. Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi w interpretacji z 21.07.2015 r. sygn. IPTPP3/4512-144/15-2/BJ i Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie z 12.12.2014 r. sygn. IPPP3/443-927/14-4/JŻ.
Ewelina Kalita
Młodszy konsultant podatkowy w ECDDP Sp. z o.o.